Celem psychoterapii młodzieży jest nawiązanie relacji terapeutycznej, która wspiera nastolatka w przechodzeniu naturalnego, a jednocześnie trudnego dla niego kryzysu adolescencyjnego.

Adolescent trafia to gabinetu psychoterapeutycznego, gdy:

• przejawia trudności w sferze emocjonalnej czy też społecznej
• przejawia zachowania autodestrukcyjne
• potrzebuje wsparcia w odkrywaniu własnej tożsamości czy też orientacji seksualnej
• cierpi na zaburzenia jedzenia.

Pomoc psychologiczna dla adolescenta zaczyna się od trzech lub czterech wizyt konsultacyjnych, prowadzonych przez dwóch psychoterapeutów. Na pierwsze wizyty zapraszani są rodzice razem z nastolatkiem. Rozmowa z rodzicami ma na celu zebranie przez psychoterapeutę wywiadu dotyczącego przebiegu rozwoju, jak i sytuacji rodzinnej nastolatka. Na ostatnie spotkanie konsultacyjne zapraszamy tylko rodziców, gdzie przekazywane są informacje dotyczące problematyki nastolatka oraz nasze zalecenia. Jeśli przeprowadzona diagnoza wykazała potrzebę psychoterapii nastolatka, to odbywa się ona już wyłącznie z nim i psychoterapeutą.

W psychoterapii młodzieży, podobnie jak w psychoterapii dorosłych, podstawowym narzędziem pracy jest rozmowa psychoterapeuty i nastolatka na temat istotnych dla niego problemów. Treści wnoszone przez młodego człowieka w trakcie terapii są jego osobistą przestrzenią, co do której nastolatek ma prawo zachować tajemnicę. Psychoterapeutę obejmuje tajemnica zawodowa, za wyjątkiem informacji związanych z zagrożeniem zdrowia lub życia młodej osoby, gdzie rodzice muszą zostać powiadomieni.

Psychoterapia młodzieży to regularne spotkania, najczęściej raz w tygodniu, nastolatka z psychoterapeutą, trwające 50 minut. Aby adolescent mógł w pełni skorzystać z psychoterapii , potrzebna jest współpraca z rodzicami. W tym celu terapeuta nastolatka zaprasza rodziców na konsultacje. Pierwsza konsultacja z rodzicami jest zazwyczaj po 5 lub 10 spotkaniach z nastolatkiem. Następne konsultacje umawiane są zgodnie z potrzebą